သင္.ဘ၀ကို မေက်နပ္ ေနသလား ?

      ကြ်န္ေတာ္ငယ္စဥ္အလယ္တန္းေက်ာင္းသားဘ၀က  ျမိဳ.မွာဆိုင္ကယ္ေတြ ေတာ္ေတာ္ေခတ္စားလာတဲ.

အခ်ိန္ ေပါ.  ။ သူငယ္ခ်င္းေတြထည္းမွ ပိုက္ဆံတတ္ႏုိင္တဲ. သူမ်ားကေတာ. ဆိုယ္ကယ္ေတြ တ၀ီ၀ီနဲ. က်ဴရွင္ကုိလာၾကတယ္။  ေက်ာင္းမွာေတာ.စီး ခြင္.မျပဳပါ။ က်ဴရွင္က အျပန္ သူငယ္ခ်င္းေတြေနာက္က လုိက္စီး ရင္း အားက်လာတယ္။ သူတို.လို စီးႏိုင္ခ်င္တယ္။ ထိုစဥ္က ခ်င္.ခ်ိန္တတ္ေသာ အသိလည္း မရွိေသးေတာ. ဆိုင္ကယ္၀ယ္ေပးဖို. မိဘကို အတင္းပူဆာေတာ. သည္ ။ မိဘေတြက အေျခအေနကို ရွင္းျပပါတယ္။ သာမာန္၀န္ထမ္းမိသားစုေတြျဖစ္ေသာ ေမာင္ေမာင္.မိဘေတြ ထုိစဥ္က သံုးသိန္းခန္.ရွိေသာ ဆိုင္ကယ္၀ယ္ဖို.ဆိုတာဘယ္လုိမွမျဖစ္ႏုိင္တာကိုလည္းေခါင္းထည္းမွာမရွိ။ ေက်ာက္လမ္းတြင္ျဖတ္နင္းသြားပါက  အသံေတြထြက္လာတတ္ေသာ စက္ဘီးေလးကို အေၾကာင္းမ်ိဳးစံုနဲ.အျပစ္တင္ျပီး  ဆိုင္ကယ္ ၀ယ္ေပးဖို. သာေျပာေနေတာ.သည္။  အေမ.ခင္ဗ်ာ စိတ္မေကာင္း ျပီး ထမင္းေတာင္ေကာင္းေကာင္းမစားေတာ.ပါ။  ကြ်န္ေတာ္.အမကလည္း ကြ်န္ေတာ္.ကို ေဖ်ာင္းဖ်ပါေသးတယ္။ မရပါ။ 

     ေနာက္ဆံုး စည္းကမ္းၾကီးေသာ အေဖမွ ကြ်န္ေတာ္.စက္ဘီးေလးကို ေသေသခ်ာခ်ာျပန္ျပင္ေပးဖို. ဆိုင္မွာ လုိက္အပ္ေပးရင္း  ပတ္၀န္က်င္ အိမ္နီခ်င္းအိမ္ေတြကို တစ္အိမ္ခ်င္း လိုက္ျပပါတယ္။ ပထမဆံုး အိမ္က အတန္းသူ  သူငယ္ခ်င္း ခင္ေထြးတို.အိမ္ပါ။ တစ္အိမ္လံုးမွာ ဆုိင္ကယ္မေျပာနဲ. စက္ဘီးပင္မရွိပါ။ ေန.စဥ္ပံုမွန္ထမင္း မွန္မွန္ စားေနရတာကို ဘဲ သူတို.ေတြ ေပွ်ာ္ရႊင္ေနတဲ.ပံု။ လိမ္မာျပီး အလိုက္သိေသာ ခင္ခင္ ကလည္း စက္ဘီ၀ယ္ေပးဖို.ပင္ မပူဆာဘဲ ေက်ာင္းကိုေျခလ်င္ျဖင္.သာ မွီေအာင္လာပါတယ္။  ေနာက္တစ္အိမ္ထပ္၀င္လိုက္ေတာ.  အေမ နဲ. အလုပ္တူေသာ အန္တီနီ တို.အိမ္ပါ။ သားသမီး သံုးေယာက္ ရွိပါတယ္။ စက္ဘီးမေျပာနဲ. ေက်ာင္းမုန္.ဖုိးေတာင္မေပးႏိုင္ပါဘူး။ အန္တီနီတို.အိမ္မွာေရာက္ေနခါမွာဘဲ  ေဘးအိမ္က မငယ္ ဆန္လာခ်ီးေနတာ ေတြ.ရပါတယ္။ 

        ကြ်န္ေတာ္.စိတ္ထည္းမွာ အေတြးေတြေတာ္ေတာ္၀င္သြားခဲ.တယ္။ စား၀တ္ေနေရးအတြက္ကို သူတို.ေတြ ေတာ္ေတာ္ရုန္းကန္ေနရျပီး သားသမီးေတြ ပညာသင္ႏုိင္ဖို. မနည္းၾကိဳးစားေနရတာကိုေတြ.ရ

ကာ  စက္ဘီးေလး တစ္စီးပင္မရွိေသာ အိမ္မ်ား ရပ္ကြက္ထည္းမွာ အမ်ားၾကီးပါလား ဆိုတာ ေတြ.လုိက္ရ

တယ္။  အဲ.ေတာ.မွ ကြ်န္ေတာ္. မျဖစ္သင္.ေသာ ပူဆာမူကုိ ရွက္မိသြားကာ မိဘေတြကို သနားသြားမိတယ္။

ကြ်န္ေတာ္တက္ေနေသာအထက္တန္းေက်ာင္းတစ္ခုလံုးမွာထုိအခ်ိန္ ဆုိင္ကယ္စီးႏုိင္ေသာ ေက်ာင္းသူ ေက်ာင္းသားအေရအတြက္မွာ လက္ဆယ္ေခ်ာင္းပင္ျပည္.မည္မထင္ပါ။

သုိ.ေသာ္ ကြ်န္ေတာ္. လိုကိုယ္ပိုင္စက္ဘီေလး မရွိေသာ ေက်ာင္းသူ ေက်ာင္းသားေတြကေတာ. အမ်ားၾကီးရွိေနတယ္ဆုိတာ သတိထားမိသြားျပီ။   

                  မိဘေတြ ႏြမ္းပါးလို. ျဖစ္ျဖစ္၊ ဆံုးပါးသြားလုိ.ဘဲ ျဖစ္ျဖစ္  ေက်ာင္းတက္ဖို.ပင္ မတတ္ႏုိင္ဘဲ အလုပ္ခြင္မွာထည္းမွာ  ေရာက္ေနေသာမိမိနဲ. ရြယ္တူ ကေလးမ်ားစြာရွိေနတာကို ေနာက္ပိုင္း သိရတဲ.အခါမွာေတာ.  အေဖ နဲ. အေမကို ျပန္ ေတာင္းပန္လိုက္ပါတယ္။ 

 

ေအာက္က ႏိႈင္းယွဥ္ျပထားတဲ. ပံုေလးေတြကို ၾကည္.ရေအာင္

                      သင္.ပညာေရးကို အားမလို အားမရ ျဖစ္ေနလား  ၊ တစ္ခုခုက သင္.ကို စိတ္အေႏွာက္အယွက္မ်ား ျဖစ္ေစသလား ၊  စာအုပ္ပင္ မတတ္ႏိုင္ေသာ ပညာလုိလားသူ
မ်ားကို အရင္ၾကည္.ပါ ။

 

 

 

            သင္ေန.စဥ္ ေမြ.ယာေတြ ေစာင္ေတြ ကုတင္ေတြနဲ. အိပ္ေနရတယ္ဆုိရင္ ဒီအရာေတြအတြက္ ေက်းဇူးတင္ဖို. မေမ.ပါနဲ. ၊ သင္.လို  မအိပ္စက္ႏုိင္တဲ. သူေတြ ဒုနဲ.ေဒးပါ

 

   သင္ ေန.စဥ္ အစားပံုမွန္ စားေနရတယ္ဆုိ သင္ အရမ္းကံေကာင္းေနတယ္ဆုိတာ မေမ.ပါနဲ.။ တစ္ရက္မွာ အစားအစာ တစ္ခါစားရဖို. ရုန္းကန္ၾကိဳးစားေနရတဲ.သူေတြ အမ်ားၾကီးရွိပါတယ္။

     

လက္ရွိ သင္.ဘ၀ကို မင္းသား မင္းသမီးေတြလို မေခ်ာမလွလို. သင္မေက်နပ္ေနသလား၊  ခႏၶာကိုယ္အစိတ္အပိုင္း ျပည္.ျပည္.စံုစံုနဲ. ေမြးဖြားလာတာကုိဘဲ  သင္.မိဘေတြကို ေက်းဇူးတင္ပါ။ သင္.လို ကံမေကာင္းေသာ လူမ်ားကေတာ. ဘ၀ကို အႏုိင္မခံ မရံႈးမေပးဘဲ ျဖတ္သန္းေနၾကတယ္။

       သင္.ေက်ာင္းမုန္.ဖိုး နည္းေနလို. အုပ္ထိန္းသူေတြကို စိတ္ကြတ္ေနရင္ ေအာက္က ကေလးေတြ နဲ. ျပန္ယွဥ္ၾကည္.ပါ ၊ သူတို.ဘ၀ေလးေတြ ေန.စဥ္ အသက္ဆက္ ႏုိင္ဖို. ဘယ္လိုေနေနရတယ္ဆုိတာ သင္ေတြ. မွာပါ။

ကြ်န္ေတာ္ေရးထားတဲ. ပို.စ္ေလးကို ဖတ္ေနရတယ္ ဆုိဘဲ ကံအရမ္းေကာင္းေနျပီ  တစ္ကမၻာလံုးမွာ ကြန္ပ်ဴတာ မသံုးႏုိင္တဲ.အေရအတြက္ သန္းခ်ီ ျပီ ရွိပါတယ္။

                                                                     ေလးစားစြာျဖင္.
                                                                                                              ေမာင္ေမာင္