ကြ်န္ေတာ္
၄ ႏွစ္သားတုန္းက ငါ.ေဖေဖၾကီး ဘာမဆို လုပ္တတ္တယ္။
၅ ႏွစ္---ငါ.ေဖေဖၾကီး မသိတာ ဘာမွမရွိဘူး။
၆ ႏွစ္---ငါ.အေဖက မင္းအေဖထက္ တတ္တယ္ကြ။
၈ ႏွစ္---တို.အေဖက အကုန္လံုးေတာ.လည္း အတိအက် မသိဘူး။
၁၀ ႏွစ္-- အေဖတို. ငယ္ငယ္တုန္းကနဲ. အခုနဲ.က တစ္ျခားစီဘဲ။
၁၂ ႏွစ္-- အင္း အဲ.ဒါေတာ. အေဖလည္း ဘယ္သိပါ.မလဲ၊သူက အသက္သိပ္ၾကီးျပီဆုိေတာ.ကေလးတုန္းက
အေၾကာင္းေတြ မမွတ္မိႏုိင္ေတာ.ဘူး။
၁၄ ႏွစ္--အေဖေတာ. ထည္.ေျပာမေနနဲ.၊ သူက ေရွးရိုးသမားၾကီး။
၂၁ ႏွစ္--အဘိုးၾကီးလား---ထားပါ၊ေအာက္ေနျပီ၊ လံုး၀ ေအာက္ေနျပီ။
၂၅ ႏွစ္--အေဖလည္း နည္းနည္းပါးပါးေတာ. သိတယ္၊ မသိလုိ.လည္း မျဖစ္ဘူးေလ၊ လူၾကီးပဲဟာ။
၃၀ ႏွစ္---အေဖကို နည္းနညး္ပါးပါး ေမးျမန္းၾကည္.ရင္ ေကာင္းမယ္ထင္တယ္၊ ဘာပဲေျပာေျပာ သူက အေတြ.အၾကံဳ အမ်ားၾကီး ရွိတယ္။
၃၅ ႏွစ္---အေဖနဲ. တုိင္ပင္ျပီးမွပဲ ဒီကိစၥအတြက္ ငါတစ္ခုခု လုပ္ႏိုင္မယ္။
၄၀ ႏွစ္---အေဖသာဆုိရင္ ဒီကိစၥ ဘယ္လိုေျဖရွင္းမလဲ မသိဘူး၊အေဖက အေတြ.အၾကံဳ စံုတယ္၊အေျမာ္ အျမင္လည္း ရွိတယ္။
၅၀ ႏွစ္---ဒီကိစၥ အခုေနသာ အေဖနဲ.တိုင္ပင္ခြင္.ရမယ္ဆိုရင္ ဘယ္ေလာက္ေပးရေပးရ ငါေပးပါတယ္။ အေဖ.အရည္အခ်င္းေတြ သူရွိတုန္းက ေကာင္းေကာင္း သတိ မထားခဲ.မိတာ သိပ္ႏွေျမာစရာေကာင္းတယ္၊
တကယ္ဆုိ ငါ.အေဖဆီက အမ်ားၾကီးရလုိက္ဖို. ေကာင္းတယ္။
မူရင္း။ ။ Ann Landers ၏ My Father When I Was- ကို ဆရာေဖျမင္.မွ ဘာသာျပန္ထားျခင္း ျဖစ္ပါတယ္။
ႏွလံုးသား အာဟာရ (ရသစာမ်ား) တြင္ေဖာ္ျပထားပါသည္။
1 comments:
မွန္လုိက္ေလျခင္းေနာ္.....
Post a Comment
မိတ္ေဆြမ်ားရဲ. စကားတစ္ခြန္းဟာ ကြ်န္ေတာ္.အတြက္ အားေဆးတစ္ခြက္ပင္ျဖစ္ပါတယ္။