Sunday 15 January 2012

နင္.အတြက္ ဂုဏ္ယူမိပါတယ္ သူငယ္ခ်င္း



ဒီေန့ ၈တန္း ကေလးေတြကို ျမန္စာစာသင္ဖို့ျဖစ္လာပါတယ္။ ျမန္မာစာထဲမွာသူတို့ေလးေတြ အခက္ေတြ႔တာကေတာ့ ျမန္မာသဒၵါနဲ႔ ျမန္မာကဗ်ာပါပဲ။ ကဗ်ာဆိုတာကလဲသင္ေပးသူကစိတ္ရွည္လက္ရွည္ ရွင္းျပေပးမွ စကားေျပျပန္ဖို့ေရာေမးခြန္းတိုေျဖဖို့အတြက္ပါ အဆင္ေျပနိင္တာပ။ါ ဒီ ဇန္န၀ါရီလအတြက္ ေက်ာင္းသင္ရိုးညႊန္းတမ္းကေပးထားတဲ့ ကဗ်ာေလးကေတာ့ “ခ်ီတက္အမိန့္”ကဗ်ာေလးပါ။ 

“ခ်ီတက္အမိန့္”
 
အမ်ားနွစ္ျခိဳက္ ၊ အိပ္စဥ္ခိုက္၀ယ္
မ်ဥ္းငိုက္ရန္ပင္ ၊ စိတ္မထင္ပဲ
ေတာ၀င္ေတာင္သက္ ၊ ငါခ်ီတက္ဧ။္ ။
မေတာက္တေတာက္
ၾကယ္ေျပာက္ေျပာက္လည္း
ေကြ႔ေကာက္လိမ္ဖည္
လမ္းသြယ္သြယ္ကို
ျမင္ဖြယ္အတြက္ ၊ ေရာင္ျခည္တက္ဧ။္ ။
ျဖိဳးျဖိဳးေျဖာက္ေျဖာက္ ၊ ဆီးနွင္းေပါက္ကား
မိုးေလာက္ျပင္းထန္ ၊ အာကာယံမွ
ခုန္ပ်ံံ့ဆင္းလ်က္ ၊ ေျမသို့သက္ဧ။္ ။
ငါတို့ခ်ီရာ ၊ ဤေဒသာကား
ညီညာမရွိ ၊ ေခ်ာက္အျပည့္နွင့္
အတိေမွာင္မိုက္ ၊ ခလုတ္တိုက္၍
ေမာဟိုင္ပင့္သက္ ၊ ခရီးခက္ဧ။္ ။
ေသနတ္ကိုဆြဲ ၊ လွံစြပ္စြဲ၍
ႏွင္းေတာသို့တိုး ၊ ခလုတ္ဆိုးနွင့္
ထုပ္ပိုးအျပည့္ ၊ တအိအိေၾကာင့္
မခ်ိငါ့မွာ ၊ ေမာေလပါလည္း
“ဗမာ့အက်ိဳး ၊ ျပည့္အက်ိုဳး”ဟု
မညိႈးေစရ ၊ စိတ္ကိုဆြဧ။္ ။
“ေရွ့ကခ်ီတက္” ၊ မိန့္မွာျမြတ္သည့္
ခ်ီတက္အမိန့္ ၊ နားတြင္ျငိမ့္၍
နွစ္သက္ၾကည္စြာ ၊ ေရွ့သို့သာလၽွင္
ခိုင္မာစိတ္သြင္း ၊ ဇြဲနွင့္ရင္းသည္
အားတင္းကာပင္ တက္ေတာ့ဧ။္ ။
ေခတ္စမ္းလကၤာ ေငြတာရီ
ဒီကဗ်ာေလးကိုဟိုအရင္ သင္ေပးရတုန္းကေတာ့ ျမန္မာကဗ်ာေလးကိုသင္ေပးရတယ္လို့ပဲသေဘာထားမိတာပါ။ ဒီတစ္ေခါက္သင္ရေတာ့ ထူးထူးျခားျခားစိတ္ထဲမွာ ၀မ္းနည္းေနမိတာပါပဲ။ ဒီေန႔ ဒီအခ်ိန္မွာတိုင္းျပည္မွာလဲတိုက္ပြဲေတြ ျဖစ္ေန၊ ကိုယ္တိုင္လဲအဲဒီတိုက္ပြဲေတြရဲ့ အက်ိဳးဆက္ေတြကို ျမင္ေနရေတာ့ ဒီကဗ်ာေလးသင္ေပးရင္းနဲ့ပဲရည္မြန္ သူငယ္ခ်င္းေလးတစ္ေယာက္ကိုသတိလဲရ ၊ စိတ္မေကာင္း ျဖစ္ရပါတယ္။ ရည္မြန္သူငယ္ခ်င္းနဲ့ ရည္မြန္တို့ကေက်ာင္းေနဖက္ ငယ္သူငယ္ခ်င္းေတြပါ။ ဆယ္တန္းျပီးေတာ့ သူကစစ္တကၠသိုလ္တက္တယ္။ ရည္မြန္တို့ကေတာ့ ရိုးရိုးေမဂ်ာတစ္ခုယူပါတယ္။ သူငယ္ခ်င္းေတြ မေတြ့ျဖစ္ၾကေတာ့ေပမဲ့လဲသူ့သတင္းေတြကတာ့ အျမဲပဲၾကားေနရပါတယ္။ သူေက်ာင္းျပီးလို့ တာ၀န္က်ရာ တပ္ကိုမသြားရခင္တုန္းကလဲရည္မြန္တို့ သူငယ္ခ်င္းတေတြ စုျပီးဂုဏ္ျပဳပြဲေလးလုပ္ေပးပါေသးတယ္။ သူ့အေမကဆုိအရာရွိၾကီး ျဖစ္သြားတဲ့ သူ့႕သားအတြက္ တအားေပ်ာ္ ျပီးဂုဏ္ယူလို့ မဆံုးနိုင္ ျဖစ္ေနတယ္ေလ။ အမွန္တကယ္ ၀န္ခံရမယ္ဆိုရင္ အဲဒီတုန္းကအဲေလာက္ေတာင္အျဖစ္သည္းေနတဲ့ သူ႕အေမကိုရည္မြန္ အျမင္ေတာ့ကပ္မိပါတယ္။ အဲဒီေနာက္ပိုင္းကစျပီးရည္မြန္တို့ေတြလဲကို့အလုပ္နဲံကိုဆိုေတာ့ မေတြ့ျဖစ္ေတာ့ပါဘူး။ သူ့အေမတခါတရံအိမ္လာမွပဲသူ့သတင္းကို ၾကားရေတာ့ပါတယ္။ အဲ ……အဲဒီသတင္းထဲမွာေတာ့ သူခ်စ္သူေတြ့ေနျပီဆိုတဲ့သတင္းလဲ အပါအ၀င္ၾကားရတာပါပဲ။ ရည္မြန္လဲမိန္းကေလးပီပီသူငယ္ခ်င္းေတြကို ျပန္ေျပာျပ၊အတင္းတုပ္မိပါတယ္။ သူငယ္ခ်င္းတေတြ သူမဂၤလာေဆာင္ရင္ ပန္းက်ဲေပးဖို့ မဂၤလာပန္းကိုင္ေပးဖို့ အျပိဳင္အဆိုင္ ျငင္းခံုေနၾကတာကိုုလဲအခုထိမွတ္မိပါေသးတယ္။ အဲလိုနဲ့ သိပ္မၾကာခင္မွာသူေရွ့တန္းကိုသြားရမယ္ဆိုတဲ့ သတင္းလဲ ၾကားရပါတယ္။ ရည္မြန္တို့အေနနဲ့ကေတာ့ ေရွ့တန္းဆိုတာ ၃/၄ လေလာက္ ခရီးတခုထြက္ရတယ္လို့ပဲယူဆထားတယ္ေလ။ တခါမစစ္တိုက္တယ္ဆိုတာကို (ဇာတ္လမ္းကလြဲျပီး) မျမင္ဘူးေသးပါဘူး။ ျငိမ္းခ်မ္းေနတာေလ။
ဒိီလိုနဲ့ ၃ လေလာက္ၾကာေတာ့သတင္းတခုၾကားရေတာ့တာပါပဲ။ သူေရွ့တန္းမွာက်တယ္ ဆိုျပီးေတာ့။ ၾကားရတုန္းေတာ့ လံုး၀ကို မယံုပါဘူး။ အဲလိုအျဖစ္မ်ိဳးတကယ္ပဲရွိသလားလို့ေပါ့။ အသက္ ၂၀ ဆိုတဲ့ အတိုင္းအတာဟာရည္မြန္တို့ အတြက္ေတာ့ ေသဖို့ မေျပာနဲ့ ဖ်ားနာဖို့ေတာင္ စိတ္မကူးမိတဲ့ အရြယ္ပါ။ ဘ၀မွာ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ေရာင္ျခည္ေတြ ျဖာျဖာေတာက္ေနတဲ့ အခ်ိန္ေလးေပါ့။ အဲဒီလိုအခ်ိန္မွာသူမရွိေတာ့ဘူးဆိုေတာ့ …………… သူ့အေမဆိုရင္ ငိုလိုက္တာတက္ေတာင္သြားပါတယ္။ မိသားစုထဲမွာသူကတစ္ဦးတည္းေသာသားဆိုေတာ့ ပိုဆိုးတာေပါ့။ ေဆြမ်ိဳးသားခ်င္းေတြလဲဘယ္သူမကိုေျဖမဆည္နုိင္ပါဘူး။ ရည္မြန္တို့ သူငယ္ခ်င္းတစုနာေရးသြားေမးေတာ့ ပိုဆိုးတာေပါ့ေလ။ ရည္မြန္ အေနနဲ့ကေတာ့ သူ့အေမကိုသနားမိပါတယ္ ဒါထက္ပိုေျပာရရင္ ရည္မြန္ သူ႕ေကာင္မေလးကိုပိုလို့ကိုသနားမိပါတယ။္ ရည္မြန္လဲမိန္းမခ်င္းကိုယ္ခ်င္းစာမိပါတယ္။ တကယ္ခ်စ္ခဲ့တဲ့ သူမေလးအတြက္ကေတာ့ ဒီအခ်ိန္ကကမၻာပ်က္ သလိုျဖစ္ေနမယိဆိုတာက်ိန္းေသပါတယ္။ ဒီစာေလးကိုေရးေနရင္းနဲ့လဲမ်က္ရည္လည္ရြဲ ျဖစ္ေနတဲ့ သူမေလးကိုေျပးျမင္မိပါတယ္။ သူ့အေမရဲ့ ညိႈးေရာ္ေရာ္နဲ့ ေခ်ာင္က်သြားတဲ့ မ်က္နွာကိုအခုတိုင္ျမင္ေနဆဲပါ။ ရည္မြန္တို့္ဆိုစိတ္မေကာင္းလြန္းလို့ သူတို့ မိသားစုေတြ မျမင္ေအာင္ ၊မေတြ့ေအာင္ ေရွာင္ေနပါတတ္ၾကပါတယ္။ ရည္မြန္တို့ကို ျမင္ရင္ တခါအသစ္ျဖစ္ျပီးငိုေနမွာစိုးလို့ပါ။
ဒီေန့ေတာ့ ဒီကဗ်ာေလးကိုသင္ေပးရင္းနဲ့ပဲဘယ္လိုမကိုစိတ္မေကာင္းနိုင္လြန္းလို့ ရင္ထဲမွာခံစားရလြန္းလို့ ခ်ေရးမိသြားေတာ့တာပါပဲ။ သူ့ရဲ့ အစ၊အေနာက္သန္တဲ့ပံုုုုုုုုုုုုစံေတြ၊ စိတ္မဆိုးတတ္တာေတြ၊ သူငယ္ခ်င္းခ်င္းအနစ္နာခံတတ္တာေတြကိုလဲ ျပန္ေျပာင္းေအာက္ေမ့မိပါတယ္။
သူငယ္ခ်င္းေရ……ဒီကဗ်ာေလးနဲ့ပဲနင္ေကာင္းရာသုဂတိလားေစဖို့ ငါတို့ေတြ ဆုေတာင္းေပးေနပါတယ္။ နင္ ေသရတာျမတ္ေသာေသခ်င္းမ်ိဴးပါ သူငယ္ခ်င္းရယ္။ ငါတို့ေတြ နင့္သူငယ္ခ်င္း ျဖစ္ရတာကိုလဲဂုဏ္ယူမိပါတယ္။ ငါတို့ေတြ ရင္ထဲကစကားသံကိုနင္ၾကားနိုင္ပါေစ…….သူငယ္ခ်င္းရယ္။
ရည္မြန္

6 comments:

Anonymous said...

အသက္ ၂၀ ဆိုတဲ့ အတိုင္းအတာဟာရည္မြန္တို့ အတြက္ေတာ့ ေသဖို့ မေျပာနဲ့ ဖ်ားနာဖို့ေတာင္ စိတ္မကူးမိတဲ့ အရြယ္ပါ။ ဘ၀မွာ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ေရာင္ျခည္ေတြ ျဖာျဖာေတာက္ေနတဲ့ အခ်ိန္ေလးေပါ့။

Thameesan said...

ရည္မြန္ဆိုလို႕..လန္႔သြားတာပဲေမာင္ႏွလုံးရယ္ း))
တိုင္းျပည္အတြက္.အသက္ေပးကာကြယ္ေနတဲ့
စစ္သားအားလုံးကို..ေလးစားပါတယ္။
“ရဲေသာ္ေသ..ေသေသာ္ငရဲမလား”တဲ့
(ေဆာင္ပုဒ္ေလး.မွန္ပါတယ္ေနာ္ း)
တရားေသာစစ္မွာ.က်ဆုံးသြားတဲ့
ရည္မြန္႔သူငယ္ခ်င္း..အေမာင္စစ္သား
ေကာင္းရာသုဂတိလားပါေစ။

ခင္မင္လွ်က္

စံပယ္ခ်ိဳ said...

ကဗ်ာေလးက အရမ္းဖတ္ေကာင္းတယ္ ေမာင္ေမာင္ေရ

ေမာင္ေမာင္ said...

ခုလို လာေရာက္ အားေပးတဲ.အတြက္ စာေရးသူ မရည္မြန္အစား ကြ်န္ေတာ္ေမာင္ေမာင္မွ ေက်းဇူးအထူးတင္ပါတယ္။ အားလံုးဘဲ က်န္းမာေပွ်ာ္ရႊင္ၾကပါေစ။

မဒမ္ကိုး said...

အဲဒီလိုတိတ္တိတ္ကေလးအသက္ေပးသြားၾကတဲ႕ေငြၾကယ္ပြင္႕ေတြအမ်ားၾကီးရွိခဲ႕တယ္. ရွိေနတုန္းဘဲ ရွိေနဆဲပဲ ..
သူတို႕တစ္ေတြဟာ သူတို႕ရဲ႕ေသဆံုးမႈ႕အတြက္ ဘယ္သူကမွေအာ္ဟစ္ေၾကြးေၾကာ္မေနခဲ႕ရဘူး.
တိတ္တိတ္ကေလးနဲ႕စစ္ေျမျပင္မွာ ရဲရဲ၀ံ႔၀ံ႔ အသက္စြန္႕သြားသူေတြ .

ေငြၾကယ္ပြင္႕မ်ားသို႕ေလးစားဂုဏ္ယူလွ်က္

မဒိုးကန္

ျမတ္ပန္းႏြယ္ (Myat Pan Nwe) said...

ခ်ီတက္အမိန္႔ ဆိုတဲ႔ ကဗ်ာေလးကို အရမ္းႏွစ္သက္သူပါ။

တစ္ခ်ိန္တုန္းက ျပည္သူခ်စ္တဲ႔တပ္မေတာ္ဟာ အခုခ်ိန္မွာ ဆြမ္းဆန္ထဲၾကြက္ေခ်းေရာသူတစ္ခ်ိဳ႕ေၾကာင္႔ ျပည္သူမုန္းတဲ႔တပ္မေတာ္ျဖစ္ေနတယ္။ ဒါေပမယ္႔ ဝါးလံုးရွည္နဲ႔သိမ္းမယမ္းၾကဘဲ လူေကာင္းႏွင္႔လူဆိုးကို ခြဲျခားသိနားလည္ေပးႏိုင္ၾကရင္ သိပ္ေကာင္းပါမယ္။

မရည္မြန္ သူငယ္ခ်င္း ေကာင္္းရာသုဂတိ လားပါေစ။
ျပန္လည္ေဝမွ်တဲ႔ ကိုေမာင္ေမာင္လည္း အဆင္ေျပ၊ေပ်ာ္ရႊင္ပါေစရွင္။

Post a Comment

မိတ္ေဆြမ်ားရဲ. စကားတစ္ခြန္းဟာ ကြ်န္ေတာ္.အတြက္ အားေဆးတစ္ခြက္ပင္ျဖစ္ပါတယ္။