Sunday 22 July 2012

ေမာင္ေမာင္၏ခရီးသြားမွတ္စု (၁)

              အပူခ်ိန္ ၂၁ ဒီဂရီ ေလာက္ရွိေသာ တနလၤာေန. ေန.လည္ ၁ နာရီခန္.အခ်ိန္၌ေမာင္ေမာင္ႏွင္.သူငယ္ခ်င္းတို.ႏွစ္ေယာက္ဆရာမမိသားစုျဖင္.ခ်ိန္းထားေသာေျမေအာက္
ရထားဘူတာသို.ေက်ာပိုးအိတ္ကိုယ္စီလြယ္ကာ  အေဆာင္မွ စတင္ထြက္လာခဲ.သည္။ ေမာင္ေမာင္အတြက္ ဒီႏုိင္ငံတြင္ သူငယ္ခ်င္းမ်ားရွိရာတစ္ျခားေက်ာင္းမ်ားသို.အလည္အပါတ္သြားျခင္းမွလြဲ၍ပထမဆံုးအၾကိမ္  ညအိပ္ညေနခရီးထြက္ျခင္းျဖစ္သည္။ရုရွားလူမ်ိဳးမ်ား၏ေနထုိင္စားေသာက္ပံုကိုလည္း ေလ.လာခ်င္ေသာေၾကာင္. ဒီခရီးမွာ တက္ၾကြလွ်က္ရွိသည္။  
                                      (ေမာင္ေမာင္အလည္သြားမည္.ျခံထည္းမွ ပန္းသီးပင္တစ္ပင္)       
    ခ်ိန္းထားသည္.ေနရာေရာက္စဥ္ ဆရာမ မိသားစု အသင္. ေစာင္.ေနသည္ကိုေတြ.ရေတာ.   မိမိတို. မိနစ္အနည္းငယ္ေနာက္က်ေနသည္ကို သတိျပဳမိကာ ေတာင္ပန္စကား ဦးစြာဆိုလုိက္၏။ အခ်ိန္တိက်ေသာ ေနရာတြင္ အေနာက္ႏိုင္ငံသားမ်ားကို  အင္မတန္ ေလးစားမိပါသည္။ မိနစ္ပိုင္းက အစ ဂရုစုိက္ၾကသည္။ ထို.ေနာက္ ျမိဳ.ျပင္ထြက္ေသာရထားအတြက္ လက္မွတ္မ်ားကို အားလံုးအတြက္ဆရာမ သြားေရာက္၀ယ္ယူသည္။  ကြ်န္ေတာ္တို. ႏွစ္ဦးအတြက္ ပိုက္ဆံထုတ္ေပးမည္ ျပဳေတာ. လက္မခံပါ။ သူမကို ကူညီေပးဖုိ. လာျခင္းျဖစ္သည္.အတြက္ သူမဘဲ ကုန္က်ပါရေစ ဟုဆိုလာေတာ. အားနာစြာျဖင္. သေဘာတူလုိက္ရသည္။
     သတ္မွတ္ထားေသာအခ်ိန္ေရာက္သည္.ႏွင္. ရထားေပၚတြင္ တက္ေရာက္ေနရာယူထားသည္။ မိမိႏွစ္သက္ရာခံုေနရာ၌ထိုင္ႏုိင္သည္ျဖစ္၍ေနမထိုးသည္.အျခမ္းတြင္မ်က္နာခ်င္းဆိုင္ေနရာယူလုိက္ၾကသည္။
ျမန္မာႏုိင္ငံမွ ရထားမ်ားကို သတိရမိသည္။ အရာရွိငယ္ဘ၀ တစ္ေလွ်ာက္ ရထားကို အေခါက္ေပါင္း  မ်ားစြာ
စီးခဲ.ရသည္.အတြက္ထိုအေငြ.အသက္မ်ားကိုျပန္လည္ခံစားမိလာ၏။ဘူတာ၀န္းက်င္၊ရထား၀န္းက်င္တြင္
 ေဓ်းသည္မ်ားကို လံုး၀မေတြ.ရေပ။ရထားစတင္ထြက္ျပီး တစ္ဘူတာခန္.ေရာက္ေတာ.မွသာလွ်င္
ေၾကာ္ျငာျပီးေဆး ေရာင္းေသာအန္တီၾကီးတစ္ဦးကိုစတင္ေတြ.ရသည္။ထုိင္ေနေသာခရီးသည္မ်ားကိုအေႏွာက္
အယွက္ကင္းစြာျဖင္.စနစ္တက်ေရာင္းခ်ေနျခင္းျဖစ္သည္။မိမိတို.ဘူတာေရာက္သည္အထိ စုစုေပါင္းဆယ္ဘူတာ အခ်ိန္ ၂ နာရီ ခန္.အတြင္း  ေဓ်းသည္ သံုးေယာက္သာေတြ.လုိက္သည္။
 ျမိဳ.ၾကီးမ်ားလြဲျပီးက်န္ေသာေဒသမ်ားရြာမ်ားရွိဘူတာမ်ားတြင္အေဆာက္အဦးေဆာက္လုပ္ထားျခင္းမရွိပါ။ထိုင္ရန္
အတြက္ခံုတန္းေလးႏွစ္ခုသံုးခုသာခ်ထားသည္။အမိုးအကာလံုး၀မရွိပါ။လက္မွတ္ကိုေတာ.ရထားေပၚေရာက္မွ
သာလက္မွတ္စစ္ထံ၀ယ္ယူရပါသည္။  ဤအခ်က္ေတာ.ကြ်န္ေတာ္တို.ႏွင္.ေတာ္ေတာ္ေလးကြာျခားပါသည္။
ကြ်န္ေတာ္တို.ႏုိင္ငံတြင္ဘူတာအားလံုး၌အေဆာက္အဦးပါထည္.တြင္းတည္ေဆာက္ထားသည္။အမိုးအကာ
အျပည္.အစံုျဖင္.ညအိပ္ညေနပါျပဳလုပ္ႏိုင္သည္။သို.ေသာ္သူတို.ရထားမ်ားသည္ အခ်ိန္တိက်စြာဘူတာသို.
စိုက္ေရာက္ေသာေၾကာင္.ၾကာျမင္.စြာေစာင္.စုိင္းရန္မလိုပါ။ထို.ေၾကာင္.ပင္နားခိုရာေနရာမ်ားမလုပ္ထားျခင္း
ဟု ထင္မိသည္။ဒီလုိနဲ.ရြာငယ္ေလးမွာေနထုိင္ရင္းတစ္ပါတ္ခန္.ၾကာျမင္.သြားသည္။
                                                               (ဆရာမတို.ရြာအနားရွိရထားဘူတာ)



   တစ္ပါတ္ခန္.အခ်ိန္အေတာအတြင္း သူတို.လူမ်ိဳးေတြ ေနထုိင္စားေသာက္ပံု ႏွင္.  ေတာ္ေတာ္ေလး ရင္းႏွီးကြ်မ္း၀င္ခဲ.၏။သူတို.ႏုိင္ငံအေၾကာင္းေလးေတြအနည္းငယ္ေျပာျပခ်င္ေသးသည္။ ဥေရာပ နဲ. အာရွ ကုိ နယ္နိမိတ္ျခားထားေသာ သူတို.ႏုိင္ငံကို ဥေရာပဇုန္ထည္းတြင္ ထည္.တြင္းေရးဆြဲ ထားသည္။  ႏိုင္ငံသား အမ်ားစုကလည္းဥေရာပလူမ်ိဳးမ်ားကိုအထင္ၾကီးၾကျပီးအာရွသားမ်ားကိုမႈ အထင္အျမင္ေသးတတ္ၾကသည္။ သို.ေသာ္ အာရွလူမ်ိဳးမ်ားႏွင္. ရင္းႏွီးကြ်မ္း၀င္ မိသြားေသာ အခါတြင္ေတာ. သူတို.၏ အထင္ေသး စိတ္ေတြကို  ေဖ်ာက္ဖ်က္ကာ ေဖာ္ေဖာ္ေရႊေရႊဆက္ဆံလာပါသည္။  
  ရုရွားႏုိင္ငံသည္အေအးပိုင္းႏိုင္ငံျဖစ္ေသာေၾကာင္.အခ်ိန္ကာလအမ်ားစုတြင္ ေနရာစံု၌ ေရခဲျပင္မ်ား ဖံုးလႊမ္းေန၏။ထိုစဥ္ကာလေတြမွာပတ္၀န္က်င္သို.အလည္အပါတ္အပန္းေျဖခရီးမ်ားမထြက္ၾကေပ။ ေဆာင္းကာလ ရွည္ၾကီးကို ေက်ာ္ျဖတ္ကာ  ေႏြကာလ ေရာက္ေသာ အခါမွသာလွ်င္  မိသားစုလုိက္အပန္းေျဖ ခရီးမ်ားထြက္ၾကပါသည္။  သူတို.ႏိုင္ငံမွာ မုိးရာသီ မရွိပါ ။ ေဆာင္းဦးရာသီ ၊ ေဆာင္းရာသီ ၊ ေႏြဦးရာသီ ၊ ေႏြရာသီ  ဟူ၍  ေလးပိုင္းခြဲထားပါတယ္။ 
   ေႏြရာသီလံုးလံုးေရာက္ျပီဆိုလွ်င္ေက်ာင္းမ်ားစတင္ပိတ္ပါသည္။ထိုခ်ိန္မွာ  ေငြးေၾကးတတ္ႏုိင္သည္.မိသားစုမ်ားသည္ မြန္းက်ပ္လွသည္.ျမိဳ.ျပလူေနမႈစနစ္မွရုန္းထြက္ကာေလေကာင္းေလသန္.မ်ားနဲ.လတ္လတ္ဆတ္ဆတ္သစ္သီး
ပန္းႏွံမ်ားရရွိႏုိင္သည္. ေက်းလက္ေဒသမ်ားသို. အပန္းေျဖ ခရီးထြက္ၾကသည္။ ထိုရြာကေလးမ်ားမွာ အပန္းေျဖ သီးသန္.အတြက္ တည္ေဆာက္ထားၾကေသာ ရြာမ်ားျဖစ္သည္။ ေဆာင္းတြင္းကာလတြင္ တစ္ရြာလံုး၌ လူေလးငါး ေျခာက္ေယာက္သာ ရွိသည္ဟု သိရသည္။ထိုသူမ်ားမွာလည္း အဘိုးၾကီး အဘြားၾကီးမ်ားသာ ျဖစ္သည္။
                  ထိုျခံေလးထည္းမွာ သီးပင္ စားပင္ေတြ စံုစံုလင္လင္ စိုက္ပ်ိဳးထားၾက၏။ မွတ္မိသေလာက္ဆိုရင္ ကြ်န္ေတာ္.ဆရာမ ျခံ၀င္းထည္းမွာ  စေတာ္ဘယ္ရီသီး၊ ပန္းသီး၊ ဖရဲသီး၊ စပ်စ္သီး၊ သခြားသီး၊ ငရုပ္သီး၊ အရြက္ဆိုလည္း နံနံပင္ကအစ ရွိပါသည္။ တစ္ျခား ျမန္မာလို နာမည္မသိေသာ သီးႏွံမ်ားလည္း ရွိပါေသးသည္။ ျမိဳ.ေပၚမွာ တုိက္ခန္းျဖင္.သာ ေနက်ရေသာ သူတို.အတြက္ေတာ. ရြာက ျခံ၀င္းက်ယ္ေလးဟာ  အိုေအစစ္တစ္ခုကဲ.သို. ျဖစ္ေနပါေတာ.သည္။


      သီးပင္ စားပင္ ေတြကို ေရေလာင္းဖို.အတြက္  စည္ပုိင္း ျပတ္ သံုးခု ခ်ထား၏။ ထူဆန္းသည္မွာ ေရတြင္းထည္းမွေရကို ခပ္ျပီး တစ္ျပိဳက္နက္ မေလာင္းေခ်။ ခ်ထားေသာ စည္ပုိင္းမ်ားထည္းတြင္တစ္ရက္ခန္.ထည္.ထားျပီးမွေလာင္းသည္။တြင္းမွေရသည္အေတာ္ေအးေသာေၾကာင္.  အပင္မ်ားေသႏိုင္ေစသည္.အတြက္ခ်က္ခ်င္းမေလာင္းျခင္းဟုဆိုသည္။တြင္းမွ ေရေအးကိုစမ္းျပီး
 ေသာက္ၾကည္.လုိက္ေသာအခါ  ေရခဲခန္းထည္းတြင္ထည္.ထားသည္.အတုိင္း ေအးစက္ေနသည္ကို
 ေတြ.ရသည္။
                                                      (ဆရာမျခံေလးထည္းမွပန္းသီးပင္)
                                                                 
                    ပန္းသီးပင္မ်ားကိုၾကည္.ျပီး သေရက်ခဲ.ရသည္။ ေနာက္ႏွစ္လ သံုးလ ခန္.မွသာ  ရင္းမွည္.မည္။ အပင္ေပၚတြင္ျပြတ္ခဲေနသည္ထည္းမွ တစ္လံုးကိုလက္တည္.စမ္းျပီးစားၾကည္.ေတာ. သရက္သီးခ်ဥ္သလို  ခ်ဥ္ေနေသးေတာ.ေၾကာင္.  လက္ေလွ်ာ.လုိက္ရသည္။ ထို.ႏွင္ ဆရာမသမီေလး တဲလင္.ရွကာ ႏွင္.အတူ စေတာ္ဘယ္ရီ ခင္းထည္းမွာ  ခ်ိဴျမေနေသာ  နီနီရဲရဲ စေတာ္ဘယ္ရီသီးမ်ားကို  ႏွစ္ေယာက္သား အျပိဳင္ ခူးလုိက္ ပါးစပ္ထည္း ထည္.လုိက္နဲ.လုပ္ေနသည္မွာအနီေရာင္ အသီးေလးမ်ား မက်န္ေတာ.သည္.အထိပင္။
              ဆရာမနဲ. ဆရာမ အေမတို. စီမံေသာ  ရုရွားအစားအစာမ်ားကို  လည္း အင္မတန္ ႏွစ္ျခိဳက္မိ၏။
ျမန္မာအစားအစာႏွင္.  ဆင္တူသည္ဟူ၍ ေျပာႏုိင္ေသာ ေန.လည္စာ  တစ္ႏွပ္သာ ပါသည္။ ထမင္းေပါင္းကို အသားမ်ား အာလူး ခရမ္းသီးမ်ားျဖင္. ေရာေမႊထား၏။  သူတို.အေခၚ ထမင္းနဲ.အသား  ။
  ပံုထည္းကအတုိင္းထမင္းနဲ. အသားကို ဇြန္းမပါဘဲ ခက္ရင္း နဲ. ေမႊျပီးစားရသည္။  ဇြန္းတစ္ေခ်ာင္းတည္းဆိုလွ်င္စား၍ ရႏုိင္ေပမယ္. ခက္ရင္း တစ္ခုတည္းက ဘယ္လုိမွ အဆင္မေျပႏုိင္ေတာ. ဆရာမကိုအေျခအေနေျပာျပဇြန္းေတာင္ပီးစားရသည္။  သူတို.အစားအစာေတြထည္းမွာအစပ္မထည္.ပါ။အစပ္ၾကိဳက္ေသာ ေတာင္ေပၚသား ေမာင္ေမာင္ ျခံထည္းက ၾကိဳခူးထားေသာငရုပ္သီးေတာင္.ကိုကိုင္ျပီးစားေတာ.အဘိုးၾကီးအဘြားၾကီးမ်က္လံုးေတြ ျပဴးကုန္သည္။
 ျမန္မာလူမ်ိဳးေတြအစပ္ၾကိဳက္ေၾကာင္းရွင္းျပလုိက္ေတာ.မွ ေခါင္းတညိမ္.ညိမ္.ျဖင္.ေက်နပ္သြားၾကသည္။
 ျခံထည္းက ငရုပ္ပင္ကလည္း ျမန္မာေက်ာင္းသားမ်ားသာ  စုိက္ထားျခင္းျဖစ္သည္။




       
                                                                      ေလးစားစြာျဖင္.
                                                                                                                     ေမာင္ေမာင္
               
     
           
                                              

11 comments:

မိုးသက္ said...

အယ္.. အစ္ကို ရြာေရာက္ခဲ့တယ္လား.။ အားက်လိုက္တာဗ်ာ.။
အဲ့လို ရြာေလးေတြကိုသြားခ်င္တာ.။

စံပယ္ခ်ိဳ said...

ေမာင္ေမာင္ေရ ရုရွ အစားအစာေတြၾကိဳက္တတ္ေနျပီေပါ႔
နံနံပင္လဲရွိတယ္ေနာ္ ပန္းသီးပင္ၾကီးလုိက္တာ အဲေလာက္ၾကီးေနတဲ႔ပတ္းသီးပင္ကုိခုမွျမင္ဖူးတယ္
ဗဟုသုတရလုိ႔ေက်းဇူးပါ

ေမာင္ေမာင္ said...

ညီေလးေရ သြားခ်င္တယ္ဆုိရင္ ညီေလးဆရာမကိုေျပာျပီး အလည္လာခ်င္တယ္လို.ေျပာလုိက္ညီေလး။

ေမာင္ေမာင္ said...

အစ္မဂ်က္ေရရုရွားအစားအစာေတြကေတာ္ေတာ္စားေကာင္းတယ္။

Angelhlaing(May everybody be happy and healthy! said...

ခရီးေတြသြားေနေတာ့ ဗဟုသုတေတြ အမ်ားၾကီးရခဲ႕တယ္ေပါ့.ေမာင္ေမာင္. :):)

ခ်စ္စံအိမ္ said...

လာဖတ္သြားပါတယ္ ေမာင္ေမာင္ေရ..

ၾကည္ျဖဴခင္ခင္ said...

ေရာက္ေတာင္ ေရာက္ဖူးခ်င္ပါရဲ႕.. အဲ့ဒီရြာေလးကို.. း)

ေမာင္ေမာင္ said...

မသိတာေတြေတာ.အမ်ားၾကီးသိခဲ.ပါတယ္အစ္မအိန္ဂ်ယ္။ အစ္မၾကည္ျဖဴေရေရာက္ဖူးခ်င္တယ္ဆုိရင္ လာခဲ.ပါဗ်ိဳ.။

လြင္ျပင္လႈိင္းငယ္ said...

လြင္ျပင္တို႔ကိုလဲ အလည္ေခၚေနာ္ ေမာင္ေမာင္ ။

ေမာင္ေမာင္ said...

ဟုတ္ကဲ. အစ္ကိုလြင္ျပင္ ေနာက္တစ္ေခါက္သြားရင္ လွမ္းေျပာလုိက္မယ္ဟဲဟဲ

San Yin Mon said...

လာလည္သြားပါတယ္။ ခရီးသြားျခင္းဟာ ေဒသႏၱရဗဟုသုတနဲ႔ မိတ္ေဆြအေပါင္းအသင္း၊ စိတ္လက္ေပါ့ပါးလန္းဆန္းေစပါတယ္။ တႏွစ္ကို အနည္းဆံုး တေခါက္(သို႔) ႏွစ္ေခါက္ေလာက္ေတာ့ ခရီးသြားသင့္တယ္လို႔ အၿကံျပဳပါတယ္။ ဒါမွလည္း ကိုယ္လုပ္မဲ့အလုပ္မွာ တက္ၾကြၿပီး အားအင္ေတြ ျပည့္ဝလာပါလိမ့္မယ္။

Post a Comment

မိတ္ေဆြမ်ားရဲ. စကားတစ္ခြန္းဟာ ကြ်န္ေတာ္.အတြက္ အားေဆးတစ္ခြက္ပင္ျဖစ္ပါတယ္။